Skule jarl, Snorre og den historiske bakgrunnen åt "Fagrskinna"

I studiet av norrøn sogelitteratur hev det fest seg ei meining um at berre islendingar kann ha skrive kongesogor med eit fullt framvakse prosimetrum, d.e. mange og til dels lange skaldesitat ispedde prosaen. Ein meint nordmenn ikkje åtte den kunnskapen som trongst for å kunna gjera nytte denne innfløkte so lett tilgjengelege sjangeren. Når gjeld Morkinskinna Heimskringla, tvo dei kongesogone mest skaldekvæde, er teorien uproblematisk: Desse verki må i alle høve, andre grunnar (topografiske kunnskapar, nasjonalt perspektiv), reknast islendske. Konfrontert Fagrskinna, derimot, melder problemi snøgt. Ikkje båe handskriftene (kalla Fagrskinna A B) skrivne på gamalnorsk var Noreg fram hamna København 1600-talet; teksti òg heilt klårt skrivi frå norsk synsstad norskt perspektiv hendingane. vilja forklåra dette verket vart ein islending arbeidde hadde uppdragsgjevar (soleis t.d. Storm 1876, Indrebø 1917). Det likevel tyda ut store lokalkunnskapen forfattaren legg dagen, serskilt nordanfjellske – kunnskap gjeng langt utanpå «noregsvenen» Snorre Sturlasson –, heller sterkt patriotiske norske tendensen me finn verket.
 Denne artikkelen rette vanlege syni islendsk viser ho stend mot nærare etterprøving. Mange argumenti Alfred Jakobsen (1970a) førde marki norsk, meir presist trøndsk, proveniens, vert lyfte att styrkte ytterlegare. Etter freista rekonstruera situasjonell logikk der gjev fullgod nordmann kunde eigna skaldediktskunnskapane føra pennen. rekonstruksjonen spelar både Skule jarl sentrale rollor, litterære «fadrar» Fagskrinna-forfattaren Nidaros åri 1218–20.